Ի՞նչ է բարոյականությունը... Դա ընդունված նորմերի անհրաժեշտ ժողովածու՞ է, թե՞ արդեն հնացած ու վերացող տերիմն: Կարդալով Գրիգոր Զոհրապի նովելնրը սկսեցի հասկանալ , որ չի կարելի մինգամից դատել մարդկանց, համարելով նրանց արաքները բարոյական կամ ոչ բարոյական: Քանի որ բոլորս էլ սխալվելու իրավունք ունենք և չենք կարող վստահ ասել, թէ այս կամ այն իրավիճակում ինչպես կվարվեինք ինքներս:
Զոհրապը բարոյականն ու ոչ բարոյականը տարանջատում է իրաիրց առանց հաշվի առնելու հասարակության կարծիքը: Նրա համար ավելի կարևոր է կերպարի խղճի զգացումը և արարքի նպատակը:
Վորպես օրինակ կարելի է վերցնել <<Մագդաղինե>> նորավեպի հերոսուհուն : Նա գիտակցում էր, որ այն ինչ անում է ճիշտ չէ , բայց շարունակում էր, քանի որ միայն այդ դեպքում քույրն ու եղբայրը կաող էի սովորել:
Իվերչո ուզում եմ նշել որ ինչպես բոլորս այդպես էլ Զոհրապը ուներ իր սեփական պատկերացումը <<բարոյականության >> մասին:
No comments:
Post a Comment