Կարծում
եմ բոլորիս կյանքում էլ եղել են այնպիսի դեպքոր երբ ստիպված ենք եղել որոշում կայացնել:
Սակայն ի վերջո կայացրած որոշումն այնքան էլ ճիշտ չի թվացել, դա ունի պարզ բացատրություն՝
կամ վորոշել ենք սրտով, կամ ուղեղով:
Չնայած
նրան ,որ իմ կարծիքով կյանքի կարևոր իրավիճակներում ճիշտ է սառը դատել և երկրորդել
զգացմունքները , չի կարելի նաև լիովին մոռանալ դրանց մասին, քանի որ այն մարդը ով չունի
զգացմունքներ կամ ոչինչ չի զգում ինքն իրեն
լիարժեք մարդ չի կարող համարել:
Իմ
փորձից ելնելով վստահ կարող եմ ասել ,որ այն ժամանակ երբ լսում եմ բանականությանս երբեք
չեմ սխալվում: Սակայն պետք է ձգտել կատարելության և զղչալ երբ սխալվում ես, քանի որ սխալների օգնությամբ մենք ավելի հասուն ենք դառնում:
Ի վերջո ուզում եմ նշել , երջանիկ է այն մարդը ով ինքն իր հետ հաշտ է
ապրում, ով կայացնում է վորոշումներ կարևորելով և զգացմունքները , և բանականությունը:
No comments:
Post a Comment