Կարդալով Թումանյանի հոդվածները

Թումանյանի հոդվածները խորիմաստ են, նա գրել է մարդկանց, հոգևորականների, գրականության և մամուլի մասին։ Եթե համեմատեք Թումանյանի գրածը մերօրյա իրականության հետ ապա հնարաոր կլինի բազմաթիվ զուգահեռներ տանել, քանի որ ոչինչ չի փոխվել։ Օրինակ՝ մամուլը միայն վատաբանում է և քննադատում՝ «Տարիներ շարունակ հետևելով մեր մամուլին, մենք այսօր ստիպված ենք արձանագրելու մեր մամուլի մի տգեղ սովորությունը՝ նրա վերաբերմունքը դեպի մեր հաստատությունները, դեպի մեր գործերն ու գործիչները, և խղճի ամենայն հանգստությամբ հայտարարում ենք, որ դա եղել է միշտ չար, միշտ աչառու, միշտ թունավոր, միշտ վիրավորական, վնասելու դիտավորությամբ, կուսակցական կրքից, թեև միշտ էլ եղել է անաչառ քննադատության անունով և զանազան նման գեղեցիկ յարլիկներով։», նախանձը մարդկային հոգիներում գնալով ավելի է շատանում՝«Մի հայտնի հրապարակախոս պատմում էր, թե պարզ խոսում էին մեր խմբագրատանը, թե էս կամ էն գրողին, ինչքան էլ լավ գրվածք հրատարակի, միշտ պետք է զարկել, ծաղրել կամ լռել, մի խոսքով ամեն կերպ աշխատել սպանել, միայն նրա համար, որ մեզ հետ չի, մեր թայֆիցը չի։», իսկ հայ գրականություն մարդիկ չեն կարդում։ Չնայաց նրան որ Թումանյանը քննադատաբար էր մոտենում մարդկային արարքներին, դրա շնորհիվ նա փորձում էր բացել մեր աչքերը, հասկացնել որ ցանկության դեպքում հնարավոր է փոխվել։

Առաջին աշխարհամարտին մասնակցած երկրները

Առաջին համաշխարային պատրազմը տեղի է ունեցել 1914-1918 թթ.:Որին մասնակցել է 54 երկիր:

Մի կողմից մասնակցում էր քառյամկ միությունը`Գերմանիան, Ավստրո-Հունգարիան, Բուլղարիան, Թուրքիան (Օսմանյան կայսրություն): Իսկ մյուսը Անտանտ միությունն էր`Ռուսաստանը, Ֆրանսիան, Մեծ Բրիտանիան եւ դաշնակցային երկրների (Իտալիա, Ռումինիա եւ շատ ուրիշներ):

Անտանտ (Եռյակ միություն)

Ֆրանսիա

·         Լուծել 1870 թ. Գերմանիայից կրած պարտության վրեժը

·         Պահպանել եվրոպական գերտերության կարգավիճակը

Մեծ Բրիտանիա

·         Պահպանել իր գաղութները

·         Խլել Գերմանիայից նրա ազդեցության ոլորտները

Ռուսաստան

·         Վերջնականապես հաստատվել Բալկաններում և Անդրկովկասում

·         Խլել Օսմանյան Թուրքիայից Բոսֆորի և Դարդանելի նեղուցները։

Սերբիա

Ավելի ուշ` Ճապոնիա, ԱՄՆ, Իտալիա,Ռումինիյա և այլն:

Քառյակ դաշինք

Գերմանիա -

·         Ձեռք բերել նոր գաղութներ

·         Հաստատել իր գերիշխանությունը Եվրոպայում

Օսմանյան կայսրություն

·         Իրագործել իր վաղեմի ծրագիրը՝ ստեղծել Մեծ Թուրանը

Ավստրո-Հունգարիա

·         Նվաճել և իրեն ենթարկեցնել ողջ Բալկանյան թերակղզին

Իտալիա (պատերազմի կեսից դուրս եկավ Քառյակ դաշինքից և մտավ Անտանտի մեջ)

·         Ընդլայնել գաղութների տարածքը

Բուլղարիա (պատերազմի կեսից մտավ Քառյակ դաշինքի մեջ)

·         -Ամրացնել իր դիրքերը Եվրոպայում:

Բացի նշված քաղաքական նպատակներից, հետապնդում էին նաև այլ՝ տնտեսական, լոկալ, ռազմական նպատակներ։ Պատերազմի մեջ մտնել էին ստիպում նաև դաշնային պարտավորությունները։ Մյուս՝ փոքր պետությունները, չունենալով իրագործելի հավանականություններ, հարեցին այս կամ այն կողմին ինքնապաշտպանության նպատակով։

Ճապոնիայում և ԱՄՆ-ում ռազմական գործողություններ տեղի չեն ունեցել( այս երկրները ունեցել են միյայն մարդկային կորուստներ), այդ պատճառով ել տվյալ երկու երկրներիը ավելի արագ ոտքի կանգնեցին և ավելի արագ զարգացան:

Մասնակից երկրների ցանկ

Անդորա, Բելգիա, Բրազիլիա, Չինաստան, Կոստա Ռիկա, Կուբա, Չեխոսլովակիա, Ֆրանսիա, Հունաստան, Գուատեմալա, Հաիտի, Հոնդուրաս, Իտալիա, Ճապոնիա, Կորեա, Թայվան, Լիբերիա, Մոնտենեգռո, Նեպալ, Նիկարագուա, Պանամա, Պորտուգալիա, Ռումինիա, Ռուսաստան, Սերբիա, Թայլանդ, Մեծ Բրիտանիա, Կանադա, Հնդկաստան, Գրելանդիա, Նոր Զելանդիա, Մալթա, Հարավային Աֆրիկա, Զիմբաբվե, ԱՄՆ, Պուեռտո Ռիկո, Ավստրո-Հունգարիա, Օսմանյան Թուրքիա, Բուլգարիա, Գերմանիա։

Հղումները`

http://hy.wikipedia.org/wiki/Առաջին_համաշխարհային_պատերազմ http://www.trud22.ru/1_mirovaia/

http://en.wikipedia.org/wiki/Participants_in_World_War_I

Մարքեթինգ

Ես կարծում եմ, որ մարքեթինգի հիմնական խնդիրը ոչ այնքան վաճառելն է, որքան այնպիսի ապրանքի ստեղծումը, որն ինքն իրեն կվաճառվի:

Ֆիլիպ Կոտլեր

Վերջին տասնամյակների ընթացքում աշխարհը փոխվել է տեխնոլոգիաների էվոլյուցիայի շնորհիվ: Շատ տարիներ առաջ ինդուստրիալ հասարակարգում գլխավոր տեխնոլոգիան արդյունաբերական սարքավորումներն էին, իսկ մարքեթինգի էությունը հետևյալն էր՝ ապրանքները վաճառել որոշակի շուկայում առանց սպառողների կարիքներն ու պահանջմունքները հաշվի առնելու: Սա, ըստ Կոտլերի, Մարքեթինգ 1.0-ի կամ էլ ապրանքակենտրոնացման դարաշրջանն է։ Վերջինս իր բնութագիրն է գտել Հենրի Ֆորդի հայտնի արտահայտության մեջ՝ «Յուրաքանչյուր հաճախորդ կարող է իրեն դուր եկած ցանկացած գույնի մեքենա պատվիրել այն պայմանով, որ այդ գույնը սևն է»: Այս շրջանում մարքեթինգ էր կոչվում ապրանքը վաճառելու, համոզելու, երբեմն նաև խաբելու ունակությունը:

Ժամանակակից աշխարհում էական դերակատարություն ունեն տեղեկատվական տեխնոլոգիաները, իսկ մարքեթինգի խնդիրն արդեն այդքան պարզ չէ: Սպառողները տեղեկացված են, կարող են համեմատել նման ապրանքները, որոշել այս կամ այն ապրանքի օգտակարությունը: Հետևաբար մարքեթինգի խնդիրն է սպառողների չբավարարված պահանջմունքների ու ցանկությունների որոնումը: Սա էլ Մարքեթինգ 2.0-ի կամ հաճախորդակենտրոնության դարաշրջանն է։

Այստեղ գերիշխողը օր օրի զարգացող տեղեկատվական նոր տեխնոլոգիաներն են, որոնք ստեղծում են սպառողների հետ հաղորդակցության նոր ու ժամանակակից ուղիներ, որոնց մասին մի առիթով խոսել է Կոտլերը. «Մարդիկ հետզհետե ավելի զբաղված են դառնում, նրանց գտնելը դժվարանում է: Գնորդներն էլ դառնում են ավելի տեղեկացված ու հասկացող… Մասսայական մարքեթինգի ինքնարժեքն անընդհատ բարձրանում է, իսկ արդյունավետությունը՝ նվազում. ավելի քիչ մարդիկ են ուշադրություն դարձնում հեռուստագովազդին, հեռուստաընկերություններն էլ բարձրացնում են գովազդի գինը: Սա, ի վերջո, կդրդի մարքեթոլոգներին գտնել գովազդի տարածման ավելի արդյունավետ միջոցներ: Գովազդն արդեն հայտնվում է ամենուր՝ մարզական միջոցառումների ժամանակ սպորտային մեքենաների վրա, ֆիլմերում, վերելակներում ու լցակայաններում տեսագրությունների տեսքով, գրքերում: Զարգանում է բջջային գովազդը: Վերջերս անցնում էի առևտրի կենտրոնի կողքով ու բջջայինով տեղեկատվություն ստացա այդտեղ գործող զեղչերի մասին: Նման մարքեթինգն ինձ դուր չի գալիս. այն միջամտություն է իմ անձնական կյանքին, բայց սպառողների հետ կապի այս միջոցը հետզհետե կզարգանա»:

Ըստ Կոտլերի՝ առջևում Մարքեթինգ 3.0-ի կամ մարդկային մարքեթինգի  դարաշրջանն է: Ահա ապագայի մարքեթինգը: Մարքեթինգ, որը սպառողներին կվերաբերվի ինչպես մարդկանց, ովքեր ակտիվ կենսադիրքորոշում ունեն, ձգտում են ինչ-որ բանի ու ցանկանում են ստեղծագործել: Կգա, այսպես կոչված, «մասնակցության դարաշրջանը», երբ յուրաքանչյուր սպառող կցանկանա մասնակցել ապրանքի ստեղծմանը, կձգտի արտահայտվել, օգտվել հետադարձ կապից: Նա պե՛տք է ունենա այսպիսի հնարավորություն: Նա կպահանջի ոչ միայն սովորական կարիքների ու պահանջմունքների, այլ նաև ամենախորը հույզերի ու ցանկությունների բացահայտում ու բավարարում: Սպառողը կպահանջի իր ստեղծարարության գնահատում:

Մարքեթինգ 3.0. սա է այն տեսությունը, որը համաշխարհային մարքեթինգի գուրու, «Մարքեթինգի վաստակավոր ուսուցիչ» ճանաչված, 100-ից ավելի մարքեթինգային հոդվածների, տասնյակ գրքերի հեղինակ Ֆիլիպ Կոտլերը ներկայացնում է վերջին տարիներին տարբեր երկրներում կայացած ու մոտ ժամանակներս Հայաստանում կայանալիք դասախոսությունների ընթացքում:

Սթիվեն Քինգ

Սթիվեն Էդվին Քինգը ամերիկյան սարսափ/ֆանտաստիկ դրամայի ժանրում ստեղծագործող, գրող է, ինչպես նաև կինոսցենարիստ, կինոդերասան, կինոռեժիսոր: Վաճառած լինելով իր գրքերի ավելի քան 350 միլիոն պատճեն, Քինգն առավել հայտնի է սարսափ պատմվածքներով, որոնցում նա ցուցաբերում է ժանրի պատմության խորը իմացություն։ Նա գրում է նաև գիտաֆանտաստիկ և ֆանտաստիկ պատմվածքներ, ոչ գեղարվեստական աշխատանքներ, պիեսներ։ Նրա պատվածքներից շատերը վերածվել են կոմիքսների, ֆիլմերի և նույնիսկ հեռուստասերիալների։

Չեմ կարող ասել, որ շատ եմ կարդում, կամ գրքերի մեծ սիրահար եմ, բայց բացելով Քինգի գրքերը կարդում եմ անդադար մինչև ավարտը։ Կարծում եմ դա կապված է հետաքրքիր ու յուրօրինակ սյուժեի հետ, անհնար է կռահել թե, որ դեպքին որը կհաջորդի։ Քինգի մասին լսել եմ 7-8 տարեկանում, երբ ծնողներիս հետ նայում էի  «Կանաչ Մղոն» ֆիլմը, որը մեծ ազդեցություն թողեց իմ հոգում։ Հետագայում կարդացի նաև նույնանուն ստեղծագործությունը, սակայն չեմ կարող ասել ֆիլմից թե գրքից եմ ավելի ազդված, քանի որ հենց Քինգն էր հանդիսանում ֆիլմի սցենարիստը։ Կարդացել եմ նաև «Գմբեթի տակ» դրամման, գրքում պատմվում է ամերիկյան պոքր քաղաքի մասին, որում ապրողների կյանքը միանգամից փոխվում է այն բանից հետո, երբ քաղաքը հայտնվում է անտեսանելի գմբեթի տակ։ Ուզում եմ առանձնացնել նաև «Ջոյլենդ» վեպը՝ այստեղ գլխավոր հերոսը ուսանող է, ով վորոշում է ամառային արձակուրդներին աշխատել «Ջոյլենդ» անունով զվարճանքների այգում և աշխատանքի ժամանակ լսում է աղջկա ուրվականի մասին՝ ով մահացել էր այգում 4 տար առաջ և սկսում ուսումնասիրել պատմությունը։ Վերջերս ավարտեցի «11/22/63» ստեղծագործությունը, որում հեղինաը ժամանակում ճանապարհորդելու շնորհիվ փորձում էր ինքը հասկանալ և հասկացնել ընթերցողներին, թե ինչ կլիներ աշխարհում եթե 1963թ-ի   նոյեմբերի 22-ին չսպանվեր ԱՄՆ-ի նշանավոր նախագահ Քլինթոնը։ 

Դժվար կլինի առանձնացնել, թե կարդալով Սթիվեն Քինգի գրքերը ինչ եմ սովորել կամ ինչ եմ հասկացել, բայց վստահ կարող եմ ասել, որ նոր գիրք ձեռքս վերցնելուց անհամբեր սպասում եմ, թե այս անգամ ինչից եմ վախենալու, ինչից հուզվելու, ինչից եմ զարմանալու և ի վերջո ինչպիսի անսպասելի ավարտի կարող եմ սպասել գրքի վերջում այս անգամ։    

Բարոյականն ու ոչ բարոյականը՝ ըստ Գրիգոր Զոհրապի

  Ի՞նչ է բարոյականությունը... Դա ընդունված նորմերի անհրաժեշտ ժողովածու՞ է, թե՞ արդեն հնացած ու վերացող տերիմն: Կարդալով Գրիգոր Զոհրապի նովելնրը սկսեցի հասկանալ , որ չի կարելի մինգամից դատել մարդկանց, համարելով  նրանց արաքները բարոյական կամ ոչ բարոյական: Քանի որ բոլորս էլ սխալվելու իրավունք ունենք և չենք կարող վստահ ասել, թէ այս կամ այն իրավիճակում ինչպես կվարվեինք ինքներս:

  Զոհրապը բարոյականն ու ոչ բարոյականը տարանջատում է իրաիրց առանց հաշվի առնելու հասարակության կարծիքը: Նրա համար ավելի կարևոր է կերպարի խղճի զգացումը և արարքի նպատակը:

  Վորպես օրինակ կարելի է վերցնել  <<Մագդաղինե>> նորավեպի հերոսուհուն : Նա գիտակցում էր, որ այն ինչ անում է ճիշտ չէ , բայց շարունակում էր, քանի որ միայն այդ դեպքում քույրն ու եղբայրը կաող էի սովորել:

  Իվերչո ուզում եմ նշել որ ինչպես բոլորս այդպես էլ  Զոհրապը ուներ իր սեփական պատկերացումը <<բարոյականության >> մասին:​

Տնտեսական զարգացումը Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո

Ներածություն

Այս աշխատանքի նպատակն է հնարավորինս մոտիկից ծանոթանալ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի հետևանքներին:
Աշխատանքումս ներկայացված է,թե  գերտերությունները ինչպես կարողացան յուրովի դուրս գալ այդ դժվար հետպատերազմյա իրավիճակից: Աշխատանքս գրելու համար օգտվել եմ համացանցում առկա ռուսալեզու գրականությունից:                                                                                            


Պատերազմում ներգրավված էին ավելի քան 60 երկրներ որոնց բնակչությունը կազմում էր աշխարհի բնակչության ավելի քան 4/5 մասը։  Ռազմական գործողություններն ընթացել էին 40 երկրներում՝ Եվրոպայում, Ասիայում, Աֆրիկայում, Ատլանտյան, Խաղաղ օվկիանոսի, հնդկական և Արկտիկական օվկիանոսներում։ Զինված ուժերի քանակն հասնում էր 110 մլն-ի։ Պատերազմը խլեց 55 մլն մարդու կյանք։ Այն ոչնչացրեց ազգային հարստությունը արժողությամբ՝ 316 մլն. դոլար: Ընդհանուր ռազմական ծախսերը 4.5 անգամ գերազանցում են Առաջին համաշխարհային պատերազմի ծաղսերին։
Ծանր տնտեսական իրավիճակում էին հայտնվել 2-րդ համաշխարհայի պատերազմի բոլոր մասնակից երկրները, այդ թվում էին նաև  Արևմտյան Եվրոպան։ Հարկավոր էր մշակել տնտեսական նոր ծրագիր, քանի որ  շատ տարիներ բազմաթիվ պետություններ տնտեսապես և ֆինանսապես կապված էին եղել իրարից։ Սարքավորումները պետք էր թարմեցնել իսկ դրա համար ֆինանսական խոշոր ներդրումներ էին հարկավոր։ Անփոխարինելի ապրանքների պակաս կար և նույն ժամանակ օրեցոր նկատվում էր գնաճ։
2-րդ համաշխարհայի պատերազմը հանգեցրեց հսկայական ոչնչացման և կանգնեցրեց բազմաթիվ երկրների՝ Եվրոպայում և Ասիայում տնտեսական և սոցիալական ճգնաժամի: Խորհրդային Միության հաղթանակը  հանգեցրել է ոսցիալիզմի և ժողովրդականության հաղթանակին որոշ երկրներում: Դրանց թվում ագրարային երկրներ էին, որտեղ ղեկավարության գլուխ եկան սոցիալիտները այդ թվում  Անգլիայում  և Ֆրանսիայում: Երկու երկրներումէլ ազգայնացվել էին  որոշ արդյունաբերական ճյուղեր և տրանսպորտը,  Գերմանիայում իրականաց  հողային ռեֆորմի և փոխվեց հողի սեփականատերը, այն անցավ գյուղացիներին: Բոլոր եվրոպական երկրներում ներդրվց սոցիալական ապահովության համակարգ, այն երաշխավորում էր կենսաթոշակների, գործազրկության և հիվանդության նպաստ: Այս միջոցները մեղմեցին  սոցիալական հակասությունները, սակայն  չբարելավեցի տնտեսության  վիճակը: Ի վերջո ճգնաժամը և ավերածությունները ստացվեց հաղթահարել  ամերիկյան օգնության շնորհիվ - հանրահայտ Մարշալի պլանի օգնությամբ:
Այն ժամանակ երբ Եվրոպայում պատերազմը հանգեցրել էր տնտեսական աղետի, Միացյալ Նահանգների  համար դա «երկնքի պարգև» էր: Մրցակցության բացակայության պայմաններում Միացյալ Նահանգները գրավեցին աշխարհում  բոլոր շուկաները, կորպորատիվ շահույթը եռապատկվել, ամերիկյան արդյունաբերությունը կրկնապատկվց , 1945 թ.-ին այն տվեց  համաշխարհային արդյունաբերության 55%-ը և արտահանման 40% -ը . ԱՄՆ-դարձավ կապիտալիստական աշխարհի առաջնորդ , և նրանց խնդիրն էր միավորել Արեւմուտքի երկրներն, ի դեմս ԽՍՀՄ-ի: «Կոմունիզմի ուրվականից» Եվրոպան փրկելու համար  շտապ տնտեսական օգնություն էր հարկավոր, ակնհայտ է որ օգնության առաջին պայմանն էր  կոմունիստներին եվրոպական երկրների կառավարությունից  հեռացնելը:  Մեկ այլ կարևոր գործոն էր մաքսային արգելքների վերացումը: «Մարշալի պլանը», որն ընդունվել է 1947 թ.-ին կոչ էր անում եվրոպական երկրների օգնություն տրամադրել 13 մլրդ. ԱՄՆ դոլարի չափով: - Դա մի հսկայական գումար էր այդ ժամանակ. Նույն տարում, 23 երկրներ համաձայնագիր ստորագրեցին Մաքսային  միության նասին:


ԱՄՆ-տնտեսական քաղաքականությունը փոփոխվում էր, կախված նրանից  թե ով էր իշխանություն գլխին, հանրապետականների թե դեմոկրատները: Դեմոկրատները քանի որ Ռուզվելտի «նոր կուրսի» հետ համընդաց ձգտում էին բարձրացնել կենսամակարդակը բարելավելով սոցիալական ապահովության համակարգը. Սա իր մեջ ներառում էր հարկերի աճ և եկամտի վերաբաշխում, հարուստներից  աղքատներին: Հանրապետականները ընդհակառակը, կոչ էին անում կրճատել հարկերը և ավելացնել սոցիալական ծրագրերը, որպեսզի խրախուսեն մասնավոր ձեռնարկատերերին: Դեմոկրատական նախագահ Լինդոն Ջոնսոնը (1963-1969) հայտարարել էր «պատերազմ աղքատության դեմ» և կտրուկ ընդլայնել սոցիալական ծրագրերը: Այս ծրագրերը պահանջում էին պետբյուջեի կեսը, իսկ կորպորացիաներից որպես հարկ գանձվում էր շահույթի կեսը: Սակայն, ֆինանսավորման պակասը և  հարկերի բարձրացումը հանգեցրեց  տնտեսական դանդաղ աճի: 1950-70թթ. արդյունաբերական արտադրության ԱՄՆ - ում աճել է 2 անգամ, Ֆրանսիայի 3 անգամ,իսկ Գերմանիայում 4.5 անգամ:


Գերմանիայի տնտեսական զարգացումը տեղի ունեցավ  ամերիկյան կապիտալի ներդրման շնորհիվ և շուտով գերմանական արտադրանքն հայտնվեց համաշխարհային շուկայում, չնայաց նրան որ Գերմանիան պարտություն էր կրել  երկու պատերազմների ժամանակ իվերջո նրանք հասան  «տնտեսական արդարություն»: 1947 թ.-ից սկսեց գործել «Մարշալի պլանը», մեկ տարի անց իրականացվեցին տնտեսական բարեփոխումներ և ստեղծվեցին բոլոր պայմանները շուկայական մուտքը կարգավորելու համար: Շուկայական բարեփոխումների ավարտից հետո սկսեց արագ տնտեսական զարգացում, մասնավոր և պետական ներդրումների շնորհիվ: Աշխատավարձը այդ ժամանակ  պատերաղմից առաջ եղած աշխատավարձի մոտ կենս էր, իսկ աշխատանքային շաբաթը - 52 ժամ, դա ձեռներեցներին տվեց ավելի մեծ շահույթ, որը դրվաց արտադրության մեջ: 1950 թ-ին տնտեսությունը վերականգնվել էր, և հետո սկսվեց արագ աճ,որն  ուղեկցվեց արտահանման աճով: 1970թ-ին Գերմանիաի արտահանումը գերազանցեց  ԱՄՆ-ի արտահանմանը, այն ներմուծում էր մեծ քանակությամբ հումք և արտահանում էր պատրաստի արտադրանք:  Հսկայական դեր է խաղացել նոր գերմանական տնտեսության ստեղծման մեջ 1957թ-ի Եվրոպական տնտեսական ընկերակցության համաձայնագիրը: ԵՏՀ-ի ամբողջ սահմաններում տեղի էր ունենում ապրանքների, կապիտալ, աշխատուժի  ազատ տեղաշարժ:
1969 թ-ի ընտրություններից հետո սոցիալիստները եկան իշխանության, Վիլի Բրանդտի ղեկավարությամբ այդ ժամանակ տեղի ունեցավ աշխատավարձերի և կենսաթոշակների բարձրացում, ձեռնարկությունները սկսեցին վերահսկել, ստեղծվեց վարձավճարի կոնկրետ չափ։ Աշխատավարձային մակարդակով այդ ժամանակ Գերմանիան անցել էր բոլոր եվրոպական երկրներին, բացառությամբ Անգլիաին։
Անգլիայում, ինչպես նշվեց վերևում, 1945-ին, եկել էր իշխանության Աշխատավորական սոցիալիստական կուսակցությունը. Աշխատանքային կուսակցությունը ազգայնացրել էր բազմաթիվ ընկերություններ, այդ թվում, պողպատե գործարանները , նրանք հավատում էին,որ բրիտանական հասարակությունը մի երրորդ ճանապարհ է ամերիկյան կապիտալիզմի և կոմունիզմկ միջև, նրանք ստեղծել էին ժողովրդավարական սոցիալիզմ, հիմնված «խառը տնտեսության», կամ ինչպես իրենք էին ասում «սոցիալական շուկայական տնտեսություն»։ կառավարությունը անկախություն է տալիս Հնդկաստանին, Պակիստանին, Մյանմաին - սկսեց վերանալ Բրիտանական կայսրությունը։ Սոցիալական ապահովության ծախսերը առաջացրել էին ֆինանսական ճգնաժամ և գնաճ։ 1951, Աշխատավորականները պարտվեցին ընտրություններում, իսկ պահպանողականները եկավ իշխանության, Ուինսթոն Չերչիլի ղեկավարությամբ։  Նրանք մնացին իշխանության գլխում 13 տարիների ընթացքում։ 1964 թ.ընտրությունների ժամանակ Լեյբորիստները նորից եկան իշխանության կուսակցությունը, նրանք  բարձրացրեցին թոշակներն ու սահմանափակ վարձավճարը. Ի 60s կարկատել Բրիտանական աշխատողները ,1.2 անգամ ավելի քան Գերմանիայում և 1.5 անգամ ավելի, քան Ֆրանսիայում և Իտալիայում: Այս ժամանակ էր, որ եկամտահարկի դրույքաչափը կազմել էր 80% - ը,պարզ է, որ բրիտանական ձեռնարկատերերը չէին ցանկանում ներդրումներ կատարել Բրիտանական արդյունաբերության ևարտահանման կապիտալի մեջ։  Դրա հետեւանքով, արտադրությունը 1950-70թթ. ընդացքում ավելացել է ընդամենը 70%-ով, ավելի պակաս քան զարգացած այլ երկրներում։
Ֆրանսիայում նույնպես  տնտեսական քաղաքականությունը տատանվում էր կախված նրանից թե, որ կուսակցությունն է իշխում, սոցիալիստական թե բուրժուական։ Ազվայնացումից հետո 1945-1947թթ. տարիների գոյություն մեծ հանրային հատվածի եւ կառավարությունը, նույնիսկ հավանություն է տվել պետական տնտեսական զարգացման ծրագրերը: Գեներալ դը Գոլի (1958-1969) նախագահ լինելու ընդացքում սոցիալական ծրագրերը սառեցվեցին, աշխատավարձը դանդաղ էր աճում, ձեռներեցները լավ շահույթ էին ստանում և կապիտալի արտահանումը երկրից գրեթե դադարեց։ Սակայն, սոցիալական լարվածությունը աճել էր, իսկ 1968 այն վերածվեց փողոցային պայքարի և հսկայական ցույցերի Փարիզում։Այդ պատճառով կառավարությունը շտապ բարձրացրեց  աշխատավարձերը։ Մեկ տարի անց, դե Գոլը ստիպված էր հրաժարական տալ:
Արտասահմանում, հետպատերազմյան զարգացումը Եվրոպայում եւ ամբողջ աշխարհում խանգարեց  1973 թ. Էներգետիկ ճգնաժամը: Ի պատասխան Արեւմտյան աջակցության Իսրայելի կողմից, արաբական երկրները 4 անգամ բարձացրեցին նավթի գինը: Սա հանգեցրեց  խոր տնտեսական ճգնաժամի կապիտալիստական երկրներում: Այս պայմաններում, ամերիկյան ձեռներեցները  դիմեցին գիտությանը, որը նախկինում  օժանդակվում էր բացառապես պետության կողմից և աշխատում միայն ռազմական կարիքների համար: Գիտական հետազոտությունների այդպիսի  օգտագործումը հանգեցրեց   նոր գիտական և տեխնոլոգիական հեղափոխության ստեղծվեցին  անհատական համակարգիչների և միկրոտեխնոլոգիաներ ,որոնք թույլ էին տալիս  փոխարինել մարդուն աշխատանքում, ստեղծվեցին նոր նյութեր և նոր ավելի արագ աշխատող տեխնիկա, այդ թվում նաև վիդեոմոգնետոֆոն: Արդյունաբերության վերակառուցումը հեշտացնելու համար նախագահ Ռեյգանը, գրեթե կիսով չափ կրճատեց հարկերը և սոցիալական ծրագրերը: Այս քաղաքականությունը հայտնի դարձավ որպես «Ռեիգոնոմիկա» կամ նեոլիբերալիզմ:
«Ռեիգոնոմիկա»-ն հաջողություն ունեցավ, Կապիտալը կենտրոնացավ Միացյալ Նահանգներում, և 1983-89թթ արտադրությունը աճեց է 28% -ով: Միեւնույն ժամանակ, իրական աշխատավարձը նվազեց: 1990 թ.-ին նա եղել է մեկ ու կես անգամ ավելի քիչ, քան Գերմանիայում: կապիտալի հսկայական հոսքը ԱՄՆ ստիպեց եվրոպական երկրներին իրականացնել նմանատիպ բարեփոխումներ, կրճատել սոցիալական ծրագրերը և իջեցվել հարկերը: Այսպիսին է միջազգային տենդենցը համաշխարհաըին տնտեսության մեջ:
Ամենամեծ կորուստները համաշխարհային պատերազմի ժամանակ ունեցել է Խորհրդային Միությունը: Մահացել է 27 մլն մարդ, երկրի ամբողջ արեւմտյան մասը ավերված էր: Գյուղատնտեսական արտադրությունը կիսով չափ կրճատվել էր, սնունդ էր բաժանում էին քարտերով, 1946 թ.-ին  երկրում սով էր: Արդյունաբերական արտադրությունը որի մոտով անցել էր ճակատային գիծը, նվազել էր երեք անգամ: Տնտեսական վերականգնումը ավարտվել էր 1950 թ.-ին, բայց եթե արդյունաբերությունը գերազանցել էր մինչպատերազմյան մակարդակը, գյուղատնտեսությունը զգալիորեն զիջում էր: Նախապատերազմյան և հետպատերազմյան տարիներին, արդյունաբերությունը զարգանում էր գյուղատնտեսության միջոցով, այդ պատճառով այն դանդաղ էր զարգանում, և 1950 թ. հացահատիկային արտադրությունը նույն մակարդակի վրա էր ինչ 1913 թ.-ին: Ստալինի մահից հետո որոշվեց ավելի մեղմ քաղաքականություն վարել: Որոշվել էր բարձրացնել գյուղատնտեսական արտադրության զարգացման մակարդակը Ղազախստանի «կույս» հողերի շնորհիվ, այդտեղ ուղարկվեցին  հարյուր հազարավոր կամավորներ 50-ականներին հացահատիկի արտադրությունը ավելացավ է 1,5 անգամ: Արդյունաբերական արտադրության 50-60-ական թվականներին սկսեց զարգանալ  շատ արագ այն աճեց  6,8 անգամ: Սակայն, այս զարգացումը մեծապես պայմանավորված է ծանր արդյունաբերության հետ: Խորհրդային Միությունը ապրում էր  միջուկային պատերազմի մշտական ակնկալիքով, Արեւմուտքը գերազանցում էր Ռուսաստանին տնտեսական առումով, այնպես որ երկիրը ստիպված էր կենտրոնացնել ռեսուրսները ռազմական ոլորտներում:
Արդյունաբերության մեծ մասը աշխատում էր զենքի արտադրության համար, ու թեև արդյունաբերությունը շատ արագ էր զարգանում, դա ոչինչ չէր տալիս ժողովրդին:
Մյուս կողմից, արդյունաբերական աճը ծավալուն էր, և իրականացվում էր նոր ձեռնարկությունների շինարարության և աշխատուժի տեղաբաշխման միջոցով՝ գյուղից դեպի քաղաք: Աշխատանքի արտադրողականության  աճը դանդաղ էր ընդանում ի տարբերություն Արեւմուտքի, քանի որ այդ աճը չէր խրախուսվում մրցակցության միջոցով ԽՍՀՄ-ում չէին փակվում  վնասով աշխատող ձեռնարկությունները:  Ի վերջո, աշխատանքային ռեսուրսները սպառվեցին և 70-ականներին աճը կտրուկ դանդաղեց: Մեկ այլ Խորհրդային տնտեսության խնդիր էր հավասարակշռության պակասը գների և աճող աշխատավարձի միջև: Կապիտալիստական տնտեսության կարգավորիչ է հանդիսանում շուկան, և եթե պահանջարկը գերազանցում է առաջարկը, գները սկսում է բարձրանալ: ԽՍՀՄ-ում  այդպիսի  իրավիճակը սկսվեց 1960-ականների սկզբին: 1962 թ., Խրուշչովը որոշեց միսի և կարագի գները բարձրացնել 25-50% որպես հետեւանք արյունարբու դեպքեր տեղի ունեցան Նովոչեկակսում: Դրանից հետո կառավարությունը չհամարձակվեց  բարձրացնել գները, անհավասարակշռությունը աստիճանաբար աճում էր, և ի վերջո, գրեթե բոլոր ապրանքները անհետացան դրանք ստորգետնյա էին վաճառվում :Այս իրավիճակը առաջացրեց համատարած դժգոհություն, հատկապես համեմատած Արեւմուտքում տիրող իրավիճակի:
Վճռական հարված հասցրեց Խորհրդային Միության տնտեսությանը Արևմուտքում տեղի ունեցող տեխնոլոգիական հեղափոխությունը: Աղետալիորեն ետ մնալով համակարգչայնացումից, Խորհրդային Միությունը չեր կարող է այլևս դիմանալ սպառազինությունների մրցավազքին: Գորբաչովը փորձեց բարեփոխումներ կատարել , որոնք դուրս եկան վերահսկողությունից, և հանգեցրեցին ԽՍՀՄ-ի փլուզումանը:

Վերջաբան

Վերլուծելով տնտեսական վիճակաը երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո, գալիս եմ այն եզրակացության, որ ԱՄՆ-ն գտնվելով հեռու պատերազմական գտուց կարողացավ համեմատաբար ավելի հեշտ դուրս գալ ճգնաժամային իրավիճակից: ԱՄՆ-ի օգնւթյամբ Գերմնիան նույնպես արագ հաղթահարեց ճգնաժամը, ապա պարբերաբար սկսեցին զարգանալ նաև մյուս կապիտաիստական երկրները: ուսումնասիրելվ տնտեսական իրավիճակը վստահ կարղ եմ ասել, որ այն երկրները որնք հետևեցին ԱՄՆ-ի օրինակին արագ զարգացան և դուրս եկան ճգնաժամից, իսկ նրան որնք հետևեցին Սովետական միությանը՝ զարգացան դանդաղ: Կրծում եմ դա կախված է նրանից, որ Սովետական ռեժիմի ժամանակ իսպառ բացակայում էր առղջ մրցակցությունը, որը բերում էր լճացման:

Աղբյուրներ՝

http://www.km.ru/referats/F9BC6140CA174D28ABDD70211B4B2887

http://www.historicus.ru/789/

Телевидение

Прежде всего я хочу сказать что не являюсь поклонникам телевидение. Это может казаться странным для многих, но в нашей семье мы почти не смотрим телевизор. Хотя в тоже время я обожаю американские сериалы.
Думаю что сейчас самой главной проблемой телевидения является материал; сериалы которые показывают нам бессмысленные у них нету нормального сюжета, реалити-шоу на самом деле не реальны , а во время ток-шоу невозможно нечего понять потому что все беспрерывно орут.
А сейчас немного о рекламме - многим людям это не нравится, мне тоже, но мы должны понять без рекламмы не было бы и телевидения.
Телевидение - добро или зло?
Думаю нельзя сказать однозначно. В нем есть и что-то хорошее, это поучающая информация, новости, история и т. п. И одурняющие передачи, которые захломляют наш разум, наши мозги, отключая их от действительности.