‹‹Գուցե ես ճիշտ չեմ, բայց ինձ թվում է, որ կյանքում լինում են պահեր, երբ մենք ընդհուպ մոտենում ենք մահին: Քիչ չեն դեպքերը, երբ մարդիկ մահացու վտանգի են ենթարկվում, բայց խոսքը այն դեպքերի մասին է, երբ, առանց որևէ տեսանելի պատճառի, հանկարծ գիտակցում ես՝ ահա մահը, կողքիս է:Կարդալով Մուրակամիի այս տողերը սկսում եմ մտածել նրա մասին թե ինչպես եմ անցկացնում օրերս, արդյոք ճիշտ եմ ծաղսում ժամանակս:
Մուրակամին գրում է հետարքիր և պատկերավոր, կարծում եմ հենց այդ պատճռով է, որ վերջացնելով մի ստեղծագործությունը շտապում էի կարդալ մյուսը:
Ամենաշատը հավանեցի ‹‹Զոմբին›› այստեղ աղջիկը երազում տեսնում էր մի բան, որ իրականում էլ այդպես էր: Նա տեսնում էր, թե ինչպես է իր փեսացուն նկարագրում իր թերությունները, արդնանալով նա հասկանում է, որ իրականում էլ նրա ընկերը այդպես էր մտածում իր մասին: Իհարկե տղան չէր սիրում ընկերուհուն, եթե նա սիրեր աղջկան, ապա կսիրեր նաև նրա թերությունները և աղջիկն էլ գիտակցում էր դա, սակայն իհարկե չեր ուզում ընդունել:
No comments:
Post a Comment